CABALLERO

Trasladouse a Madrid a unha idade moi temperá e alí na capital de España asistiu ás clases da Escola Superior de San Fernando. Foi alumno particular do grande pintor Pancho Cossío. En 1952 emigrou a Brasil, onde residiu longo tempo. A súa obra inicial contén ambientes deste país con representacións folclóricas idealizadas onde o testemuñal ten liberdades plásticas dun grande interese. As súas escenas de bailes rueiros, de mesturadas multitudes de negros con vistosas e cromáticas vestimentas, as paisaxes de lugares suburbiais caracterizan un modo de facer de ascendencia impresionista e de claro regusto francés. Realizou exposicicións en diversas cidades de países sudamericanos. De volta a España, participou nas bienais de Pontevedra; na de 1975 acadou a medalla de bronce. Nestes anos a súa pintura experimenta un cambio considerable para achegarse a modos máis intimistas, de gusto exquisito, emparentables con Watteau, inda que posteriormente queda patente a forte influencia que sobre a pintura de Caballero exerce a mellor etapa de Laxeiro. Posúe un excelente oficio, unha sensibilidade refinada e mais é un grande debuxante, todo o cal lle dá á súa obra unha evidente personalidade, aínda que o artista incida no seu mundo deliberadamente menor, lonxe de calquera grandilocuencia. Está representado nos museos de Pontevedra e Vigo. Participou nas exposicións colectivas de importancia e tamén son frecuentes as mostras individuais en cidades de Galicia.