DANIEL DICENTA

Fillo dos actores Daniel Dicenta e Lola Herrera, crece rodeado de creatividade e desde pequeno practica o debuxo e a pintura. Recoñece a gran influencia do seu avó na súa vocación artística, pois sostén que era un inventor e posuía unha gran creatividade. Con dezaoito anos iníciase no universo da electricidade do cinema e o teatro e durante dez anos traballa como técnico de iluminación; asegura que é o que máis lle ensinou. Iníciase na fotografía en 1992, e desde entón, colabora con numerosas editoriais nacionais en moda ─Vogue, GQ ou Cosmopolitan─, publicidade, retrato etc., que compaxina coa fotografía artística. Así mesmo, con posterioridade explora o cinema e o vídeo, de maneira que realiza curtametraxes, anuncios publicitarios, series, e tamén videoclips para compañías musicais de prestixio como Sony ou Virgin, e na súa faceta artística incursiona en disciplinas como o videoarte. Realiza a súa primeira mostra fotográfica, «Búsquedas», na Habana, tras a que realiza proxectos expositivos como «Secuencias» ou «Evolutions»; participou en mostras en cidades españolas como Madrid, Alcalá de Henares, Vigo, Córdoba, Almería, Granada ou Barcelona, e no estranxeiro en Bélxica ou Holanda.  

De formación absolutamente autodidacta, visualiza a arte desde unha perspectiva multidisciplinar e experimental. A súa intensa creatividade lévalle a explorar ao longo da súa traxectoria diversos medios ─e a combinalos─ como a pintura, o debuxo, a fotografía, o vídeo ou a realidade virtual, e a colaborar con artistas doutros campos como músicos, escritores ou poetas. No seu traballo artístico mostra a súa persoal visión do mundo e busca «poder chegar á alma da xente» ─apela aos sentimentos e as emocións do espectador─, trasládanos a outras realidades, a universos oníricos que xorden dunha reflexión acerca da realidade de consumo que nos rodea e das relacións humanas; imaxes nas que adoita ter un gran protagonismo a figura feminina.  

A fotografía que forma parte da Colección Afundación pertence ao seu segundo proxecto, denominado «Secuencias», no que combina a videoinstalación coa fotografía. Na obra que nos ocupa, representa un misterioso e abstractivo paisaxe que evoca unha embarcación repleta de cables, velas e poleas cunha fragmentación en tres partes que encerra unha vocación cinematográfica. Dicenta explica así o seu proceso creativo: «A técnica é tan vella como facer un sándwich fotográfico, fágoo a base de cristais que vou poñendo encima, pinto con acuarelas, acrílicos, escanéoas e traballo en cinema animación para que agarre a vida que ten». Deste xeito, o resultado final logra enganar ao espectador, pois a inquietante imaxe final parece pictórica, non fotográfica, con múltiples texturas e matices, na que predomina unha estética «sucia» de luminosidade e cromatismo apagados.