FÉLIX ANTONIO GONZÁLEZ

Fillo dun ilustre violinista e compositor notable, viviu na súa casa un ambiente artístico intenso dende a primeira infancia. Comezou a pintar aos oito anos e esa paixón inicial sería, á fin, a dedicación da súa vida, despois de cursar a carreira de Filosofía e Letras na súa cidade natal e de integrarse no Seminario de Arte do ilustre profesor Mergelina.

A súa inqueda personalidade levouno a seguir cursos de debuxo e pintura con Eugenio Ramos e de modelado e baleirado na Escola de Artes e Oficios, preto de Antonio Vaquero e José Luís Medina. Co seu pai aprendeu música e con el, falecido moi novo, tocaba o violín e o piano.

Dedicado ao periodismo, chegou a director de El Norte de Castilla e a subdirector do madrileño. Xa na súa mellor época, fixo famosos os seus epigramas de actualidade baixo o pseudónimo de Ansúrez. Poeta notable, gañou premios importantes, como o Cidade de Barcelona, o Internacional da Hispanidade, o Ateneo. Entre os seus libros de poesía, destaca De par en par. É novelista, contista, ensaísta e crítico de arte e, sobre todo, un excepcional articulista, lírico, emotivo, suxestivo.

Un bo día, abandonou practicamente toda tarefa de horario obrigado para entregarse por completo á pintura. E nela, á paisaxe. Ninguén chegou a espir tan absolutamente a natureza, a partir dos modos de valisoletanos ilustres como García Lesmes e Francisco Mucientes. Félix Antonio, que é poeta alí onde se exprese, dános terras de chaira infinita, sen referencia formal ningunha, nas que o ceo se funde coa materia, en modos machadianos emocionantes e case arrepiantes. Ondulacións en grises, ocres, amarelos. Na inmensa soidade de Castela, sen homes, sen pegada humana máis que na insinuación do suco, da inabarcable vesada. As nubes fanse máis densas ou lixeiras e constitúen unha frontalidade enganosa, case mística. A pincelada é sabia, delgada ata a case inasibilidade, co gran da tea participando da textura definitiva.

Pintor enorme, diferente, para quen saiba gozar tanto cos ollos da alma coma cos do rostro.

Realizou exposicións en numerosas cidades de España e de medio mundo. Tres obras súas figuraron na mostra colectiva mundial «Pintores contemporáneos», auspiciada pola Unesco. Unha das súas paisaxes adquiriuna a Biblitoteca do Congreso de Washington, Estados Unidos. Está representado tamén en museos e coleccións institucionais de numerosas cidades españolas.