J. CARRERO

Unha perfección impresionante, case enfermiza ou, polo menos, preocupante, preside a obra deste artista estremeño, de xusta fama, que cursou estudos na Escola de Belas Artes de Tenerife a partir de 1979 e que os proseguiu na de San Fernando de Madrid tres anos máis tarde.

Realizou decoración escénica e ilustrou libros, entre eles dous do poeta berciano González Guerrero.

As súas exposicións sucedéronse por toda España. Cultiva tamén a escultura, que lle proporcionou galardóns, ao igual que a súa pintura, en certames de toda a península, inclusive nalgún de carteis. Posúen obra súa o Museo Fujit de Tokio e os de Albacete, Santander, Badaxoz, Postal de Madrid, así como numerosas institucións públicas e privadas.

Jiménez Carrero é un hiperrealista emparentable con Eduardo Naranjo, o que é sen dúbida unha excelente referencia. O seu dominio total do oficio permítelle alardes incribles de aparencia case táctil nos seus bodegóns, probablemente o mellor da obra deste artista. Azulexos con orlas en relevo, ocasionalmente descascados, reflicten cerámicas e froitas como espellos ideais. As pegadas da cociña están nesas superficies esmaltadas, nas que se fixa unha instalación eléctrica e está a pegada de perforacións indelebles. Os obxectos máis humildes e domésticos transcéndense e cárganse de misterio, como asomados a unha ventá.