MERSAD BERBER

Herdeiro do talento artístico da súa nai ─magnífica tecedora─, desde unha temperá idade mostra habilidade para o debuxo, e na súa etapa adolescente xa realiza debuxos e pinturas sobre papel de notable calidade. Fórmase na Academia de Belas Artes de Ljubljana (Eslovenia), e en 1978 obtén un posto como docente na Academia de Belas Artes de Saraievo. Estala a guerra en Bosnia-Herzegovina ─o impacto da contenda será decisivo no seu traballo─ e en 1992 foxe a Croacia, onde crea un estudo en Zagreb e outro en Dubrovnik; alí residirá e traballará ata o final da súa vida. Ao longo da súa exitosa traxectoria de carácter internacional, recibiu numerosos premios entre os que cabe destacar a medalla de ouro e diploma de honra na I Exposición Internacional de Arte Gráfica en Trieste, primeiro premio na XI Bienal Internacional de São Paulo, premio de honra na X Bienal Internacional de Arte Gráfica en Tokio, primeiro premio na VII Bienal do Mediterráneo en Alexandría, Premio Ciudad de Cracovia, Gran Premio da Academia na V Trienal da India en Nova Deli e o Gran Premio de Cracovia en 1997. A súa intensa actividade expositiva levoulle a mostrar a súa obra en múltiples países, e a súa obra forma parte de prestixiosas coleccións como a da Tate Gallery de Londres. No 2004 realiza a súa primeira exposición en España no antigo Centro Cultural Caixanova de Vigo, na que se mostra con carácter retrospectivo o seu personalísimo traballo.         

Considerado un dos máis relevantes artistas de Bosnia-Herzegovina da segunda metade do século XX, foi cualificado por algúns críticos como o «Miguel Ángel da arte actual» polo seu dominio do debuxo. Explorou as artes gráficas ─iníciase como artista gráfico─, a pintura ─xénero que lle reportou maior notoriedade─, o tapiz, a ilustración de edicións bibliográficas, mapas gráficos e tamén poéticos, escenografías e deseños de vestiario para obras de teatro, e tamén o cinema de animación. As súas orixes resultan fundamentais para comprender o seu traballo artístico, no que establece un diálogo entre diversas culturas para reflexionar sobre a humanidade actual a través dunha poética posmoderna de gran simbolismo e inspiración clásica. Deste xeito, na súa pintura de carácter figurativo ─da que é valedor─ evoca a estatuaria grega e romana, a arte bizantino, renacentista e barroco, así como o neoclasicismo e o romanticismo, que combina coa colaxe, a fragmentación, a xestualidade e a textura. Ao longo da súa traxectoria, crea ciclos de obras pictóricas que narran acontecementos, homenaxes e tamén tributos, cuxas raíces se atopan na historia do seu país de orixe desde tempos medievais ata o século XX, e así mesmo frecuentes resultan no seu traballo as referencias á mitoloxía e a literatura.        

Na Colección Afundación figuran dúas obras nas que se aprecia o chamado «carácter polifónico» das súas composicións fragmentadas, nas que múltiples escenas, que remiten a diversas culturas, conviven sobre o mesmo soporte do lenzo, cun aspecto inacabado ou deteriorado polo paso do tempo que con todo responde a un estudo e planificación por parte do artista. En Alegoría dos bosques bosníacos aparece o cabalo, vigoroso e paciente, animal recorrente no seu imaxinario que simboliza a guerra e a traxedia da sociedade bosníaca, e en Homenaxe ao pintor Vlaho Bukovac I rende tributo ao pintor iugoslavo próximo aos preceptos impresionistas. Ambas as obras posúen a beleza característica das súas imaxes, construídas cun refinado cromatismo no que dominan as tonalidades douradas, azuis, vermellas e brancas.