OTERO BESTEIRO

Trasládase en 1947 a Madrid, onde comeza a súa formación artística na Academia Peña e na Escola de Belas Artes de San Fernando, estudos que abandona no terceiro curso. Máis aló da arte, buscará a formación na filosofía e a ciencia, especialmente no mundo da bioloxía. En 1960 obtén unha bolsa da Fundación March para ampliar estudos en Roma, e un ano despois viaxa a París, cidade na que reside durante varios meses conectando con artistas da chamada Escola de París. En 1963 participa na V Bienal de Alexandría e é galardoado pola súa Cabeza de caballo. Por entón frecuenta o Café Gijón de Madrid, onde lucía grandes e luminosos colares deseñados por el ─actores como Yul Brynner e Deborah Kerr posuían xoias do autor─, vestía con túnica negra, e facíase acompañar dun chimpancé. Trasládase a Palma de Mallorca, e esculpe en granito e mármore unha serie monumental animalista. En 1975 decide retirarse ao seu estudo e afastarse da cidade para vivir dunha forma máis tranquila, dedicándose a crear intensamente. A súa obra atópase representada, en Galicia, nos museos Carlos Maside de Ou Castro (Sada) e o Provincial de Lugo, en Aundación, así como no MNCARS e a Fundación Santander-Central Hispano de Madrid, así como en coleccións privadas en distintos lugares do mundo.  

Artista multifacético, destacou particularmente na escultura, tamén realizou xoias, cerámicas, acuarelas, debuxos, tecidos etc. Posuidor dunha gran imaxinación, alentada na súa infancia pola fantasía dos bosques da súa terra natal, crea unha obra baseada na interpretación da natureza ─era un apaixonado dos animais e as plantas─. A súa obra escultórica, non demasiado prolífica e na que utilizou sobre todo a pedra, o bronce e o ferro de ferro, pódese dividir en tres campos diferenciados: os «obxectos utilitarios», que se baseaban en elementos sinxelos, cotiáns, que desprendían fantasía; os retratos, intelixentes, deformados e expresivos; e o animalismo, que lle leva a conformar un bestiario esperpéntico. 

Nas tres obras que figuran na Colección Afundación está presente o seu mundo animal; xa sexa en escultura ou en debuxo aparece envolvido nun halo máxico e surreal, mestura dun realismo fantástico e un naturalismo expresionista. A tinta Cabras (1970), é unha composición de tinguidura surrealista protagonizada por un dos animais que máis lle interesan onde destaca a súa habilidade como debuxante e o xogo co espazo e as formas coma se dunha escultura se tratase. Nas esculturas Jabalí (1964) ─en ferro─ e Gato (1970) ─en pedra─, aparecen ricas texturas gravadas sobre a pel, de tal modo que superficies rugosas e lisas compleméntanse. En Gato destaca o carácter case mitolóxico da peza creada pola unión de múltiples gatos que vanse entrelazando para crear a imaxe final.