Comentarios
Materializar e visualizar monumentos poéticos parece a intención da pintora que valora o espacio do cadro como un elemento activo no que se crean tensións dentro da tea cara a fóra abombándoa e profundizando nela desde a superficie cara ao interior, escavando unha forma en negativo, suxerindo, de maneira sosegada, percepcións e memorias. Formaliza con decisión unha construcción opaca, como o skyline da proa dun barco sobre a luz do crepúsculo, deixando no aire o sentido máxico que alberga o cadro, reforzado pola vitalidade que lle dá o contraste de cores.
Bibliografía
Bonet Correa “Carmen Domínguez o la pasión por la pintura” na presentación do catálogo da exposición “Un mundo sin acabar”, reproducido na portada, Xunta de Galicia, 1995; Marcos Barnatan “Un mundo sin acabar” Revista Arte setembro 1995; José Marín Medina “El logro de un lenguaje” ABC Cultural 9/12/95; José M. García Iglesias “Carmen Domínguez y lo intanxible” ABC Cultural xullo 1996; Rosario Sarmiento “El reino del color” Voz de Galicia 7/7/96; Eva García “L´Aria del L´Acqua” Periódico de Zaragoza, 2/5/98; Domingo Marchena “Gracias por la lluvia Carmen” na Vanguardia, Barcelona 28/5/98 J.J. Navarro Arisa “Una artista poética abstracta y colorista”, El Mundo Catalunya 22/5/98; Ángela Molina “Carmen Domínguez” ABC Cultural 5/6/98.
Exposiciones
“ Un mundo sin acabar” Casa de Galicia, setembro 1995; “ Tiempos del alma” na Estación Marítima da Coruña, 1996; “Puertos y Querencias” nas Palmas de Gran Canaria, 1997; “L´Aria del L´Acqua” en Zaragoza e Barcelona, Caixa Madrid 1998.
Reproducciones
"Colección Caixavigo". Tomo 4, páxina 273.